Zbrodniarz i dziewczyna
Autor: Michał Witkowski
Artysta, poszukiwacz przygód, literat, detektyw w jednym czyli Michaśka snuje się po Wrocławiu, uczęszcza do różnych knajp, poznaje i obserwuje różnych ludzi, prowadzi nocne życie, ale i smakuje je, uczestniczy w nim.
Tym razem poznaje Studencika i wraz z nim zostaje wplątany w niezłą intrygę, a mianowicie dość nietypową zbrodnię młodych niewinnych dziewcząt. Krawiec, bo tak okrzyknięto mordercę, wciąż wymyka im się z rąk, wodzi za nos. Michaśka coraz bardziej zanurza się w świat bogatych, znudzonych dzieciaków, ich tajemnic.
Od czasu do czasu, tak dla równowagi , odwiedza starą polonistkę, samotną Paulę, z którą to snuje różnego rodzaju wizje. Otacza się dość osobliwymi postaciami.
Niby kryminał, niby akcja, a jednak wciąż za mało. Dużo opisów, dygresji, autoironii, drobnych złośliwości, trochę wulgaryzmów i dosadności, to wszystko możemy znaleźć w powieści. Niektórych proza autora urzekła, nam niestety nie przypadła do gustu. Jest bardzo specyficznym pisarzem. Dla wybranych.
Michał Witkowski – pisarz, aktor, felietonista urodził się 17 stycznia 1975 roku we Wrocławiu. Ukończył tam polonistykę. Obecnie mieszka w stolicy. Gra również w serialu „Barwy szczęścia”.
Autor zadebiutował w 1997 roku tomikiem pt. „Zgorszeni wstają od stołów”, jednakże pisarz oficjalnie uznaje za swój debiut zbiór opowiadań z 2001 roku pt. „Copyright”. Inne powieści autora to: „Lubiewo” (2005 r., uznano ją za kultową powieść), „Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna-Szczakowej” (2007 r.), „Drwal” (2011 r., przyniosła mu popularność), „Zbrodniarz i dziewczyna” (2014 r.), „Fynf und cfancyś” (2015 r. , świat męskich prostytutek), „Wymazane” (2017 r.).
Jego styl krytycy określają jako „witkowszczyzna”, czyli posługiwanie się groteską i ironią, złośliwością.
Książki pisarza doczekały się adaptacji filmowych i teatralnych m.in. „Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna-Szczakowej” została zaadaptowana przez reżysera Jarosława Tumidajskiego na potrzeby Teatru Śląskiego, „Lubiewo” w reżyserii Piotra Siekluckiego zostało wystawione na deskach Teatru Nowego w Krakowie. Sam Witkowski wystąpił też jako aktor w monodramie na podstawie „Barbary Radziwiłłówny...” zatytułowanym Barbara Radziwiłłówna Show w warszawskim Teatrze Rozmaitości.
Jego powieści zostały przetłumaczone na 30 języków m.in. szwedzki, angielski, norweski, fiński, rosyjski, niemiecki, hiszpański, słowacki, rumuński, estoński.
Pisarz przez sześć lat współpracował z czasopismem „Polityka” (do 2014 r.), następnie od 2014 r. do kwietnia 2015 r. pisał felietony do tygodnika „Wprost”. Współpracuje z magazynem „Viva! Moda”. Przez dwa lata prowadził blog modowy „Fashion Pathology”(który prowadził w ramach projektu artystycznego).
Autor był nominowany do wielu nagród np. trzykrotnie do Paszportu Polityki w kategorii „Literatura” (2005, 2006, 2007 został laureatem tej nagrody), czterokrotnie nominowany do Nagrody Nike (2006 r. - za powieść „Lubiewo”), 2007 r. - za powieść „Fototapeta”, 2012 r. - powieść „Drwal”, 2018 r. - powieść „Wymazane”.
Otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia 2006 za „Lubiewo” w kategorii „Proza”, powieść znalazła się też na szwedzkiej liście klasyki queer (utworzonej przez dziennikarzy „Expressen”). Natomiast książka pt. „Barbara Radziwiłłówna ...” była nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia oraz została wybrana Książką Lata 2007 Przeglądu Nowości Wydawniczych w Poznaniu.