Rewers
Autor: Andrzej Bart
Książka o charakterze kryminalno-sensacyjnym. Napisana w sposób oszczędny, w formie scenariusza filmowego. Początek lektury raczej nudny. Poznajemy młodą, nieśmiałą i skromna redaktorkę pisma - Sabinę, która w skrytości ducha marzy o dobrym mężu i założeniu rodziny, o którym wciąż przypominają jej matka i babka, i próbując swatać ją z idealnymi kandydatami, na pierwszy rzut oka, bo później okazuje się, że niewłaściwie się zachowywał przy stole, a to za dużo gadał itp. W końcu Sabina wpada, a właściwie poznaje przystojnego, szarmanckiego, wprost idealnego mężczyznę – Bronisława Falskiego, który na dodatek nie boi się niczego, bo staje w jej obronie przed dwoma opryszkami w ciemnej uliczce. Sabina jest wniebowzięta. A potem szybkie spotkanie jedno, drugie, wizyta w domu pod okiem dwóch bardzo zadowolonych kobiet, że w końcu „nasza Sabińcia poznała jakiegoś odpowiedniego mężczyznę”, szybkie oświadczyny. Na to co potem nastąpi nikt nie ma już wpływu. Okazuje się, że ów przystojny niemal bez skazy idealny mężczyzna okazuje się kimś innym niż zakładaliśmy na początku, niestety jak w życiu - trzeba uważać.
Książka przede wszystkim o kobietach, które choć mają inne charaktery łączy silna więź i pragną dla siebie jak najlepiej. Dlatego gdy spotyka jedną z nich nieszczęście, w tym wypadku Sabinę, czują się odpowiedzialne i solidaryzują się ze sobą. Dlatego bravo za pomysł, intrygę i doskonały plan pozbycia się ciała przez przewrotne kobiety.
Książkę bardzo dobrze się ją czyta. Zaskoczeniem było pojawienie się tajemniczego Marka, syna Sabiny, ale w trakcie czytania wszystko się wyjaśnia. Ponadto książka przedstawia lata 50. minionego wieku, wszechobecną szarość i donosicielstwo, zaś Bronisław Falski był właśnie odzwierciedleniem charakteru ówczesnej władzy w Polsce. Książka intryguje, zmusza nas do refleksji nad tym, co myślimy, co wiemy i jak jedno zdarzenie, z pozoru drobne, może zmienić na zawsze nasze życie.
Andrzej Bart - powieściopisarz, scenarzysta i reżyser ur. się we Wrocławiu w 1951 roku. Jest twórcą unikającym rozgłosu. Autor powieści : „Człowiek, na którego nie szczekały psy” (1983), „Rien ne va plus” (1991, 2005, 2010; w 1991 r. otrzymała Nagrodę Kościelskich), „Pociąg do podróży” (1999), „Piąty jeździec apokalipsy” (1999, pod pseudonimem Paul Scarron Junior), „Don Juan raz jeszcze” (2006), „Fabryka muchołapek” (2008; umieszczona na krótkiej liście do Nagrody literackiej Nike 2009), „Rewers” (2009). Jego powieści były tłumaczone na francuski, węgierski, rosyjski, niemiecki, słoweński i na hebrajski. Znany również jako scenarzysta i reżyser. Filmy, które nakręcił to m.in.: „Marian Brandys” (1997, 19 min.), z cyklu Złe miasto?, „Cafe Mocca” (1998, 19 min.), z cyklu Złe miasto?,”Eva R.” (1998, 19 min.), z cyklu Złe miasto?, „Andrzej Braun” (2000,19 min.), „Powinność” (2001, 26 min.), „Radegast” (2008, dok. 50 min.), „Rewers” (2009, fab.; w roku 2009 zdobył główną nagrodę Złote Lwy na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, w 2010 r. - nagrodę dla Nowego Reżysera na 36. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Seattle oraz Nagrodę za Najlepszy Debiut na 32. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Moskwie), „Boulevard Voltaire” (2010, PR2). W roku 2012 napisał scenariusz i wyreżyserował słuchowisko radiowe Bezdech, wystawione przez Teatr Polskiego Radia 6 maja, 2012. Zdobył wiele nagród, m.in. tylko w 2010 roku Złotą Kaczkę miesięcznika „Film” dla najlepszego scenarzysty w sezonie 2009/2010 za scenariusz „Rewersu”, Polską Nagrodę Filmową Orzeł w kategorii „najlepszy scenariusz” za „Rewers”, Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Nagrodę Telewizji Polskiej TeleSplendor (w ramach Splendorów) za najbardziej telewizyjne słuchowisko radiowe. W 2011 roku otrzymał Nagrody dla najlepszego reżysera i za najlepszy scenariusz na XI Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej, a w 2012 roku - Nagrodę Miast Partnerskich Torunia i Getyngi im.Samuela Bogumiła Lindego.