Po tamtej stronie śmierć
Autor: Maria Nurowska
To jedna z pierwszych powieści autorki (a właściwie druga w jej dorobku, wydana po raz pierwszy w 1977 r.). Jest to intymny zapis straty bliskiej osoby – matki, a także relacji łączących córkę z matką.
Główną bohaterkę 30-letnią Magdę poznajemy w dniu śmierci jej matki – Ireny. Cała akcja powieści trwa w przeciągu zaledwie 3 dni. Magda stoi przed trudnym obowiązkiem pochowania jej. Obowiązkiem, który jest dla niej zbyt ciężki i przykry do spełnienia. Przy okazji rozkłada swoje życie na czynniki pierwsze, wspomina dzieciństwo, okres dojrzewania i młodość, dwa nieudane małżeństwa. Nie są to miłe wspomnienia ciepłego domu pełnego miłości. Matka była osobą rozrywkową, lubiącą towarzystwo, zwłaszcza mężczyzn, oraz dobrą zabawę, a dzieci raczej zostawały na dalszym planie. Do tego dochodził jeszcze problem alkoholowy. Wnioskując Magda nie miała szczęśliwego dzieciństwa, dlatego stara się zrozumieć matkę, dlaczego tak postępowała, od czego chciała uciec i dlaczego całą swoją miłość chciała przelać na swoją wnuczkę Annę, jakby chciała wynagrodzić Magdzie swoje brzydkie postepki, a jednak z rozczuleniem wspomina opiekę matki nad nią gdy pojawiły się powikłania po porodzie. Magda kocha swoją matkę trudną miłością, rozumie ją, usprawiedliwia się i karci jednocześnie za swoje dotychczasowe życie, związek z mężczyznami, odczuwa niesamowite wyrzuty sumienia za to, że matka potrafiła wyciągnąć ją z ciężkiej choroby, a ona pozwoliła jej odejść, tak bez pożegnania. Odkrywa też, że powinna przeciąć pępowinę między sobą i swoją zmarłą matką, że powinna przestać być córką swojej matki, a powinna zacząć być matką dla swojej córeczki. Ale jak to zrobić? To są pytania, na które sami musimy sobie odpowiedzieć i pomóc.
Powieść poruszająca ważny temat. Temat, który jest obecny w życiu każdego człowieka, straty bliskiej osoby, a z którym musimy poradzić sobie sami. Smutna i przytłaczająca książka, zmusza nas do refleksji, ale niesie tez i przesłanie, a mianowicie, że warto kochać ludzi mimo ich wad i nałogów – czasami na powiedzenie tego najważniejszego słowa kocham bywa już za późno.
Klubowicze uznali, że jest to jedna z dojrzalszych książek od tych współczesnych i bardzo refleksyjna, a wręcz jedna z najlepszych. Bardzo wartościowa literatura, a autorka traktuje samo pisanie powieści jako psychoterapię.
Książka dla każdego, poruszająca i zmuszająca do przemyśleń. Godna polecenia.
Maria Nurowska – autorka powieści, dramatów, opowiadań, słuchowisk i sztuk teatralnych. Studiowała filologię polską i słowiańską na Uniwersytecie Warszawskim. Zadebiutowała w 1974 roku na łamach miesięcznika „Literatura”, a popularność i uznanie krytyki przyniosły jej już pierwsze książki: zbiór opowiadań Nie strzelać do organisty (1975) oraz powieść Moje życie z Marlonem Brando (1976). W swoich utworach Maria Nurowska często kreśli portrety psychologiczne bohaterów na tle ważnych wydarzeń historycznych. Najnowsze powieści autorki to Drzwi do piekła (2012) oraz Dom na krawędzi (2012), Sergiusz, Czesław, Jadwiga (2013), Miłość rano, miłość wieczorem (2014). Jej książki cieszą się niesłabnącym powodzeniem wśród czytelników zarówno w Polsce, jak i na świecie; zostały przetłumaczone na szesnaście języków, w tym chiński i koreański. We Francji i w Niemczech były bestsellerami.